Asuman Karakoyun ile sımsıcak bir sohbet

Eczacıbaşı VitrA’nın altyapısından A Takıma çıkan ve 17 yıldır turuncu beyazlı formayı giyen Milli oyuncu Asuman Karakoyun ile bir araya geldik.

Geçtiğimiz sezonu Avrupa ve Dünya Şampiyonluğu ile kapattıktan sonra Haziran ayında iki dizinden ameliyat olan ve bu sezonu tedavi ile geçiren genç oyuncuyla sıcacık bir sohbet geçirdik. Voleybola verdiği arayı, tedavi sürecinde yaşadıklarını voleybolunsesi okuyucuları ile paylaşan başarılı pasör ile yaptığımız röportajı keyifle okumanız dileğiyle.

-Uzun zamandır maçlardan uzak kaldın, özledin mi voleybol oynamayı?
Çok özledim. Maç izlemek bile artık o kadar zor geliyor ki, yani ben de orada olayım da hata yapayım hiç problem değil, hoca bana bağırsın hiç problem değil diyorum, oynamak çok istiyorum artık.

-Tedavin ile ilgili son durum nedir?
Ameliyat olalı 8 ay oldu. Doktorlar kontrol ediyorlar sürekli ama daha iyi duruma geldim. Birazcık daha ağrım var. Biliyorsunuz iki dizimden aynı anda ameliyat oldum. Sağ dizim tamamen düzeldi ama sol dizim daha sıkıntılı, tam kuvvetlenmiyor o yüzden kuvvetlenene kadar beklememiz lazım. Her gün iki üç saat hiç itiraz etmeden çalışıyorum, biraz acı çekiyorum tedavilerde ama çok daha iyiyim artık. Hareketlere daha tam başlamadım. Takımla birlikte antrenmanlara katılmaya başladım. Onlarla birlikte antrenmanın ilk bir saatine katılıyorum sonrasında tempo artınca ben kendim devam ediyorum. Sezon sonuna yetişmem zor gözüküyor ama geç olsun güç olmasın diyorum. Seneye daha iyi oynamak için bütün yazımı çalışarak geçireceğim.

Benim durumunun genetik bir problemmiş. Uzun vadeli bir ameliyat oldu benim için. Kendimi bildim bileli ağrım vardı. İki teyzemde de protez var. Genetik olarak diz kapağının yapısı bozuk olduğu için hiç kıkırdak kalmamış bende. Onu da nakil yapamadıkları için çünkü nakil yaparsam hiç voleybol oynayamayacağım, daha basit bir ameliyat yaptılar. Ama onun da süreci çok uzun sürüyor.

‘PSİKOLOJİK OLARAK ÇOK YIPRATICIYDI’

-Geçirdiğin bu 8 aylık süreçte neler yaşadın?
Çok zor geçti. Öncelikle psikolojik olarak çok yıpratıyor, şuan bile bu yıpranmayı yaşıyorum. Normal insan olmaktan bile uzaklaşıyorsun. Merdiven inip çıkamıyorsun, on dakika yol yürüyemiyorsun. En az 6 ay merdiven inip çıkamadım. Dizlerim boşalacak gibi hissediyordum, bir şey yapmaktan hatta evden dışarı çıkmaktan korkuyordum. İki dizim değil de biri olsaydı belki çok daha kolay geçerdi ama ikisi birden olunca kendimi topal gibi hissediyordum. 6 aydan sonra çok rahatladım. Şimdi çok iyiyim, her şeyimi rahatlıkla yapıyorum, bir de normal voleybol hayatıma dönebilirsem her şey çok güzel olacak benim için.

-Eminim ailen ve arkadaşların sana destek olmuştur?
Arkadaşlarım çok destek oldu. Ameliyat olduktan sonra annem iki ay yanımdaydı, sonrasında Acıbadem’de uzun süreli tedavilerim başladı. Annem de hem yaz olduğu hem de benim uzun süren tedavilerimden dolayı yanımda olamayacağı için yazlığa gitti. Onun dışında hep arkadaşlarım bana yardımcı oldu. Beni tedaviye götürdüler. Benimle akşam yemek yediler, eve gelip bana baktılar, yemeğimi yaptılar. Büşra hep yanımdaydı, Ankara’dan Fatma ve Neşve geldi. Onlar çok yardımcı oldular bana. Şimdi bile beni çok motive ediyorlar. Sürekli arayıp soruyorlar, moralini bozma her şey çok güzel olacak diyorlar. Hepsine teşekkür ediyorum.

‘İKİNCİ YARIDA CANLANAN BİR TAKIMIZ’

-Biraz voleybola dönelim. Takımın şuan Şampiyonlar Ligi’nde playoff oynuyor ve Vakıfbank ile oynadığı ilk maçı kaybetti. Neler söyleyeceksin?
Bence ikinci maç için çok şansımız var. Motivasyon olarak onlardan daha iyiyiz. İkinci yarıda canlanan bir takımız. İlk yarıda antrenörümüz takımı oturtmak için bir şeyler denedi, ama ikinci yarıda ideal altımızı bulduğumuz için daha motive oynuyoruz. Kendi taktiğimizi oturttuk derken lig maçında VakıfBank’ı yenmemiz bizi daha motive etti. Onlara da psikolojik bir baskı oluyor.

Playoff maçında ise bence alacağımız maçı kaybettik. Kritik yerlerde kritik hatalar yaptık. Ama bize ders oldu bunlar. İkinci maçta şansımızı biraz daha iyi görüyorum. Onlar sezon başından beri bu çizgiyi devam ettirmek zorundalar biz ise şuan yükselişte olan bir takımız. Neden final foura kadar gitmeyelim. Hazır bu yükselişi yakalamışken, devam ettireceğimize inanıyorum.

-Lig için neler söyleyeceksin?
Lig bizim için özellikle başlarda biraz sıkıntılıydı. Şimdi daha iyi her şey. Şampiyonlar Liginde oynattığımız takımı, ligde de oynatıyoruz. Setler kaybetsek de oturtmaya çalışıyoruz. Ama iyiye gidiyoruz.

-Ocak ayında Milli Takımımız Olimpiyat Elemelerinde mücadele etti. Sen de Milli oyuncu olarak hem sonuçlar için hem de sakatlığından dolayı oynayamadığın için neler söyleyeceksin?
Çok üzüldüm. Her sporcunun hayalidir Olimpiyatlarda olmak, benim en büyük hayalimdi. Bir de Brezilya’yı çok seviyorum, biliyorsunuz orada oynanacak. Orada olmak çok isterdim. Elemelerde de olup kızlara yardım etmeği çok isterdim. Ama sağlık durumum elvermedi. Onları bol bol izledim ve arayarak destek olmaya çalıştım. Çok üzüldüm, kaybetmememiz gereken maçları kaybettik. Biraz beklenen performansı da veremedik açıkçası. Tam takım oluşumunu oturtamamıştık. Sanırım sezon ortasında olmasının da büyük etkisi var. Belki bu turnuva mayıs ayında olsaydı sonuç çok farklı olabilirdi.

‘EN BÜYÜK HAYALİM BREZİLYA’DA OYNAMAK’

-Brezilya’da oynamak istiyor musun?
Çok istiyorum. Orada oynamak benim hayalim. Nedenini bilmiyorum ama gerçekten istiyorum. Menajerine takılıyorum Brezilya’dan isteyen var mı diye?

-Okul hayatın nasıl gidiyor?
Bahçeşehir Üniversitesi’nde ekonomi okuyorum. Çok güzel gidiyor. Deplasmanlara gidemediğim için okula gidiyorum. İlk dönem birçok dersimi verdim şimdi ikinci dönem başladı. Gerçi 7 senede 4.sınıfa gelebildim ama inşallah seneye Ocak’ta mezun olacağım. Benim için ayrı bir nefes oluyor okul. Yeri çok güzel, oradaki arkadaşlarım ayrı, onlarla zaman geçirmek ayrı bir keyif veriyor.

-İleride mesleğini yapmayı düşünüyor musun?
Onu zaman gösterecek. Elimde bir diploma olması çok önemli, geleceğimizin teminatı. 30-35 yaşında voleybolu bırakmak zorundayız sonrasında ortada kalmaktansa elinde bir mesleğin olması çok daha iyi. Sonrasında ne olur bilemiyorum. Belki işletmecilik yaparım, belki bir yerde finans bölümünde çalışırım, belki bir yerde ekonomist olurum. Kafamda master yapmak da var. Bunları zaman gösterecek.

-Belki voleybolun ekonomisi ile ilgilenirsin ileride?
Neden olmasın. 17 yıldır voleybolun içindeyim. 20-25 yıl olsa sonunda nasıl kapayım voleyboldan. Gelecekte voleybolun içinde olmayı isterim.

-Özel hayatın nasıl gidiyor?
3,5 senelik bir birlikteliğim var, güzel gidiyor. Çok iyi anlaşıyoruz. Uzun vadede planlarımız var, kim istemez ki sevdiği insanla beraber olsun ama biraz daha kariyer odaklıyız. Önce herkes istediğini yapsın, kariyerimize bakalım. Sonrasında güzel şeyler düşünürüz, neden olmasın.

-Peki tedavi sürecinin dışında kalan zamanlarında neler yaptın? Ertelediğin planlarından gerçekleştirebildiğin bir şeyler oldu mu?
Yazın en çok tatil yapmak istiyordum açıkçası. Ama bir türlü olmadı. İki ayımı tedavide geçirdim. Sonrasında Ağustos’ta kulüp çalışmaları başladı. O sıralarda kızlar deplasmanlara gittiği için vaktim oluyordu, bende okula gittim. Arkadaşlarımla vakit geçirdim. Kendim kulübe gidip çalışıyordum. Ama birde sanırım bende alışkanlık oldu, eve gideyim yatayım, ayaklarımı uzatayım falan diyordum. Evde dinlenmeyi tercih ediyorum. Kitap okuyorum.

-Son olarak senin gibi sakatlık yaşayan sporculara söylemek istediğin bir şeyler var mı?
Kesinlikle çözümü aramak için sonuna kadar gitsinler. Bir şeyi denemeden bırakmak olmaz, sonuna kadar denemek lazım. Sonuç ne olursa olsun ama en azından deneyip çözüm aramak daha önemli. Belki ben on tane doktor gezdim, öncesinde ve sonrasında. Hala çözüm arıyorum. Bana desinler ki ‘şu sana çok iyi gelecek’ ben onu yapayım. Yeniliklere çok açığım bu konuda. Hiç pes etmeden devam etmek lazım.