Anne olduktan sonra tekrar voleybola dönen başarılı oyuncu Emel Çelikpazı Kaplan ve yine voleybolcu eşi Levent Kaplan ile bir araya geldik. Bir sezonun ardından Trabzon ekibi İdmanocağı’nda forma giyen Emel ile eşi ve kızı Bade hakkında samimi sohbet ettik.
Ailecek voleybolun içinde olan çiftin ayrı şehirlerde olmalarının verdiği zorluklar ve Emel’in voleybola dönme serüvenini konuştuk.
-Voleybola dönme kararın nasıl oldu?
2013-2014 sezonunu son sezonum olarak düşünmüştüm ama voleybolu çok özledim ve geri döndüm. Bizim gibi sporcular için evde durma kararı çok zor bir karar. Zaten voleybolu isteyerek bırakmadım, hamileliğimden dolayı mecbur kaldım. 3,5 ay voleybol oynadım ardından ekim ayında kızım doğdu. Sonrasında yazın tekrar çalışmalara başlayarak, bu sezon salonlara yeniden dönüş yaptım.
-Trabzon’a gelmendeki süreç nasıl oldu?
Eşim de Torul Gençlik’te oynuyor. Buraya birkaç saatlik mesafede. Birkaç kez Trabzon’a gelmiştim. Şehir olarak zaten seviyordum. Takım da yükselişte olan bir takımdı. Ligden çıktıktan sonra geçen sezon da Avrupa kupasında mücadele hakkı elde etmişti. Antrenörümüz Gökhan Çokşen ile daha önce de çalışmıştım. O da sağ olsun beni istedi. Bu şekilde İdmanocağı serüvenine başlamış olduk.
-Peki ligde kötü giderken, Avrupa’daki yükselişi neye bağlıyorsun?
Avrupa’da daha konsantreyiz, çok daha istekliyiz. Ligde kötü sonuçları ard arda alınca sanırım maça çıkarken de artık üzülerek çıkıyoruz. Morallerimiz bozuk oluyor, sanırım bu da bizi etkiliyor. Ligde hak ettiğimiz yerde olmadığımızı düşünüyorum.
-Challenge Kupası finalinde Bursa Büyükşehir Belediyespor ile karşılaşırsanız, geçtiğimiz günlerde ligde oynadığınız maçı prova olarak düşünebilir miyiz?
Evet bizde düşünüyoruz. Birinci devre olduğu gibi ikinci devre de elimizden kaçırdığımızı düşünüyorum. Önde giderken verdik, alacağımız bir maçtı. Hatalarımızdan ders çıkartıyoruz. Finalde farklı olacağını umuyoruz.
-Trabzon’a alışabildin mi? Halkın size yaklaşımı nasıl, maçlarınızda destek oluyorlar mı?
Şehir olarak çok güzel, zaten ailecek buradayız. Eşim de hafta sonları geliyor. Kayınvalidem ve kayınpederimle beraber oturuyoruz, sağ olsun kızıma onlar bakıyor biz antrenman veya deplasmanda olduğumuzda. Trabzon’da yaşamaya alıştım. Ben de aslen Karadenizliyim. O yüzden insanlarına alışkınım.
Karadeniz insanları coşkulu ve hırslı. Kaybetmeye pek tahammülleri yok o nedenle takım sporları için biraz zor oluyor. Her zaman kenardan bağıran, destekleyen coşkulu bir topluluk oluyor. Her zaman yanımızdalar. Futbol çok daha ön planda ama inşallah önümüzdeki dönemlerde voleybol da çok daha fazla önem verilir.
Ayrıca bizlerde Avrupa Kupasını kazanarak şehrimize armağan etmek istiyoruz.
-Anne olarak deplasmanlara gittiğinde ne gibi zorluklar yaşıyorsun ve eşin bu konuda sana destek oluyor mu?
Eşim de Torul Gençlik’te voleybol oynuyor. Elinden geldiğince yardımcı oluyor ama daha çok eşimin anne ve babası bize çok destek oluyor. Eşim tatil günlerinde her zaman Bade’nin yanında oluyor.
-Kızının da sporcu olmasını ister misin?
Spor herkesin mutlaka yapması gereken bir şey. Ben istemesem bile kızımın da voleybol veya başka bir sporla ilgileneceğini düşünüyorum. Boyu uzun olacak, şuan 16 aylık olmasına rağmen 2 yaş grubuna denk. Ben seçimi ona bırakıyorum, o isterse oynar.
Özellikle annelere çocuklarını spora yönlendirmelerini öneririm. Hangi spor olursa olsun hatta ilk olarak cimnastikle başlamalarını, ardından diğer branşlarla devam etmelerini tavsiye ederim. Çocukların gelişimi için spor çok önemli bir etken.
-Farklı şehirlerde olmanın ne zorlukları var?
(Bu soruya Levent cevap veriyor)
Yaptığımız spordan dolayı pek fazla bir arada olamamanın dezavantajlarını yaşıyoruz. Bu da ister istemez bizi etkiliyor açıkçası. Hafta sonları veya maçlardan sonra sık sık birlikte olmaya çalışıyoruz. Bir gün de olsa birlikte olmak için elimizden geleni yapıyoruz. Birlikte olduğumuzda performanslarımızın çok daha iyi olduğu günleri hatırlıyorum. Aslında bu konuda biraz şanssız bir çiftiz. Aynı şehirde oynayamıyoruz. Umarım önümüzdeki senelerde aynı şehirde oluruz.
-Bu sezondan sonraki planların nedir?
Ben aslında Beden Eğitimi Öğretmenliği mezunuyum ama atamamı bekliyorum. Önümüzdeki dönemde Eylül atamaları için başvuracağım, olursa öğretmenliğe başlarım. Ama tekrar önümüzdeki sene için teklif olursa onu da değerlendirebilirim.
Comments are closed.