Japonya’da devam eden 16. Dünya Bayanlar Voleybol Şampiyonası’nda milli takımımız gruptan 3. olarak yarı finale yükseldi. Öncelikle tüm ekibi cani gönülden kutluyorum. İnişli çıkışlı bir performans da gösterseler oynadıkları 5 karşılaşmanın üçünde galip gelip gruptan çıktılar.
Bu dereceyi hiç küçümsemeyelim ve birkaç ay öncesine dönelim. Kim, 12 dev adam Dünya Şampiyonası’nda final oynayacak diyebilirdi ki! Aynı şey sultanlar için neden olmasın? Ancak yazılı ve görsel basında daha organizasyonun ortasında bulunan ve gönülden mücadele eden takımımıza ve teknik kadroya haksızlık yapıldığını düşünüyorum.
Dünya Şampiyonası ve Olimpiyatlar için hazırlıklar uzun sürelidir. Ekip çalışması gerektirir. Değişim gerçekten gerekli miydi? Gerekliydi. O halde bu ekibe zaman tanımak da gereklidir.
Oysa bizler değil miydik iki yıla yakın bir süre yerli oyuncularımızı yeniden tanımaya ve keşfetmeye çalışan, 22 yaşına kadar orta oyuncu ya da pasör çaprazı oynayan oyuncuları yeniden keşfedip 4 numara smaçörü olarak oynatmaya çalışan “PROFESYONEL” İtalyan antrenör ordusuna karşı sessiz kalan ve alkışlayan? Alkışlamadık mı? Ama günde 5-6 saat çalışıyorlar diye; zaten görevleri de bu iken…
Neyse hız kesmeyelim ve alkışlamaya devam edelim. Ama bu sefer Japonya’daki ekibimizi alkışlamaya devam edelim. Derecesi ne olursa olsun. Eğer ille de eleştireceksek orada bizlerden biri olduğunun farkında olalım ve onlara gerekli zamanı ve şansı tanıyalım. En azından adil olalım bir önceki ekip kadar şans verelim.
Sevgili sultanlar, gönlümüz sizlerle, gururumuzsunuz. Yolunuz açık olsun.
Dr. Cengiz AKARCESME
Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu
http://www.websitem.gazi.edu.tr/cengizakarcesme
Comments are closed.